Matthijs Kok | Media | Sponsors

Wie is hij? | Resultaten | Wist u? | Hij rijdt in...

Raceverslag eerste raceweekend

17 april 2008 "De dag der dagen"
Zo eindelijk was het zover, donderdag 17 april was het na een zeer drukke week in de kookerij dan eindelijk zover dat ik om 15.30 uur vertrok richting de Nurburgring voor het eerste race weekend van de Dutch Supercar Challenge. Echt een heerlijk gevoel ergens heen waarvan je denkt dat het helemaal leuk is en voor het eerst in vele maanden geen haast. Nadat ik de files bij Utrecht, Den Bosch, Eindhoven had gehad bellende ik in een file die als oorzaak had een wegafsluiting bij Venlo, op de A73, normaal had ik al huilend haar uitval en opvliegers gehad maar na 1.5 uur ben ik gekeerd en kon ik over Maastricht richting Nurnberg rijden. De afstand Noordwijk - Nurnberg 379 km in 6,5 uur, dat belooft wat voor het race weekend.

Om 21.30 uur Sta ik voor het Hotel, helemaal echt een Duits Familie Hotel met Muti van 80 als gastvrouw tussen alle snelle racegekken "heerlijk". Even snel een hapje gegeten en snel naar het circuit gereden om de auto te bekijken en kennis te maken met de monteurs en race maatjes in het M7 Race Team. Na een bakkie koffie en een paar uurtjes lullen ben ik terug naar Der Muti gereden. Heerlijk koud bed met een krakende vloer en heerlijk geslapen.

18 april
Volgende ochtend om 8.00 uur naar het circuit om vervolgens om 9.00 uur de eerste meters te rijden en het circuit te verkennen. Iedereen uit iedere klasse mocht tegen een kleine vergoeding à 100 euro 20 minuten de baan verkennen. Je weet niet wat je mee maakt; de Ferrari's, Porsches, Vipers Moslers alles met meer dan een V8 en 500 pk vliegt 10 cm voor, achter je langs "o jee" is dit wel leuk, dacht ik. De eerste 20 minuten heb ik alleen maar in mijn achteruit kijkspiegel gekeken wat er allemaal (hard) voorbij kwam.

Na wat broodjes, koffie en veel gepraat was het om 15.00 uur eindelijk zover: 60 minuten vrij training in mijn eigen klasse, de eerste 30 minuten heerlijk gereden en had het idee dat ik minimaal de nieuwe Schumacher van de Dutch Supercar Challenge zou worden. Maar langs de pitmuur komt bord 504, ik moest mij melden, de volgende ronde melde ik mij bij mijn monteur John. Hij had het opwekkende nieuws dat het veel sneller moest, ik reed rondjes 2.54.00 en de rest reed 2.41.00. Haast was geboden, gas erop en later remmen was het advies. Oké daar gaan we dacht ik, dan er maar af, de grindbak in of de bandenstapel van heel dichtbij bekijken. De tijden gingen per ronde met 2 seconden naar beneden tot 2.45.00 na de 8ste ronde liet de bak me in de steek, met als gevolg dat 2 monteurs 2.30 uur zijn bezig geweest om de auto de volgende dag (Zaterdag) weer raceklaar te maken voor de kwalificatie.

Gelukkig zat in het hotel Cor Euser, een 50er die al menig race klassen gewonnen heeft zowel nationaal als international. Deze man wil bier drinken dacht ik en gaat mij wel even uitleggen hoe ik dat gat van 7 seconden kan inlopen. Het advies na 8 bier was veel meters maken en dan komt het de komende jaren vanzelf wel. Mijn racemaatjes hebben al racebloed van huis uit en ik heb net mijn eerste 50 kilometer erop zitten. Cor vond het eigenlijk nog wel meevallen. Toch nog maar wat sms-jes en belletjes met racevriendjes gedaan, maar het advies bleef meters maken.

19 april
De zaterdagmorgen om 8.00 uur weer op het circuit, want om 9.40 was de kwalificatie, zeer mistig maar droog. dus ben ik op slicks begonnen. Toen we op de grid stonden opgesteld kwamen de eerste druppels. De tijden waren slecht maar ik kwam toch op een 23ste plek van de 30. Er waren eel uitvallers en ongelukken. De eerste race van 60 minuten zou zijn om 15.00 uur. Het was droog dus begonnen we toch weer op slicks, maar na de eerste ronde kwamen de eerste druppels alweer. De team strategie was pas een banden wissel na ronde 10. Inmiddels konden de ruitenwissers het niet meer aan en mijn banden al helemaal niet, het was echt spekglad en levens gevaarlijk, uitrijden en meters maken zit in mijn hoofd, de tijden zag ik oplopen naar 3.00.00. Eindelijk was het pitbord daar en na een mislukte pitstop van 9 minuten (door problemen met het rechter wiel) ik finishte als laatste.

Een beetje van het pad besloot ik met andere rijders het verdriet van de slechte tijden te gaan verdrinken in het Hotel van Vernberg. Zo gezegd, zo gedaan. aan het bier kwam ik in gesprek met de gebroeders Huisman, DTM rijders, Porsche Supercup 1. Cor euser was ook weer van de partij en nog een gezamenlijke autovriend. Hans van Firma Snellers dronk gezellig mee. Ook deze heren konden niet het gene leveren waar ik zo naar opzoek was, namelijk de gouden tip naar snelle tijden, veel rijden, laat remmen en vroeg op het gas. Dat was alles voornamelijk veel rijden. Heel veel rijden. Om een uur of elf 's avonds ging het licht uit en ben ik naar mijn hotel gaan lopen.

20 april
De volgende ochtend relaxed uit geslapen, de koffer gepakt en afgereisd naar het circuit voor de laatste race. Zondag op het circuit is het echt rustig. Maar om 16.30 uur was het weer zo ver, kijken of man en materiaal weer positie kan maken. Na de start zit ik gelijk op tijden van 2.47.00, maar wilde onder de 2.40.00 komen. met 3 ronden onder de 2.43.00 mag ik niet klagen en reed ik in 3,5 uur met een super gevoel weer het dorp binnen en waar het gehaast en het gewerkt de volgende dag weer gaat beginnen.

Heel erg vreemd dat een sport waar het echt gaat om snelheid, zo rust gevend en relaxed kan zijn. Zonder de goede zorgen van de leiding en monteurs van het M7 racingteam waar ik bij rij. Het is een weekend om nooit meer te vergeten. Jongens en Mannen bedankt, het was echt helemaal top!